کاربر جدید
متن اول
مادة ١٠٠ ـ مؤدیان موضوع این فصل این قانون مکلف اند
اظهارنامة مالیاتی مربوط به فعالیت‌های شغلی خود را در یک سال مالیاتی برای هر
واحد شغلی یا برای هر محل جداگانه طبق نمونه‌ای که وسیلة سازمان امور مالیاتی
کشور تهیه خواهد شد تنظیم و تا آخر تیر ماه سال بعد به ادارة امور مالیاتی محل
شغل خود تسلیم و مالیات متعلق را به نرخ مذکور در مادة(۱۳۱ ) این قانون پرداخت
نمایند.
تبصرة ۱ ـ در مورد کارگاهها و واحدهای تولیدی که نوع فعالیت آنان ایجاد دفتر یا
فروشگاه در یک یا چند محل دیگر را اقتضا نماید مؤدی مکلف است کلیة درآمدهای حاصل
از فعالیت‌های خود را طی یک اظهارنامه به ادارة امور مالیاتی محل وقوع کارگاه یا
واحد تولیدی تسلیم نماید.
تبصرة ۲ ـ در مورد مشمولین این فصل که دارای محل ثابت برای شغل خود نمی‌باشند،
محل سکونت آنها از لحاظ تسلیم اظهارنامه محل شغل تلقی می‌گردد.
تبصرة ۳ ـ در شرکت‌های مدنی تسلیم اظهارنامه توسط یکی از شرکا موجب اسقاط تکلیف
سایر شرکا نخواهد بود. این امر مانع از تسلیم اظهارنامة مشترک نمی‌باشد.
تبصرة ۴ ـ اظهارنامه مالیاتی مؤدیان موضوع که این فصل‌شامل ترازنامه و حساب سود و
زیان یا حساب درآمد و هزینه یا خلاصه وضعیت در آمد و هزینه، حسب مورد طبق نمونه‌هایی
که توسط سازمان امور مالیاتی کشور تعیین می‌شود خواهد بود.
تبصرة ۵ ـ سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند در مورد بعضی از منابع این فصل در هر
سال و در نقاطی که مقتضی بداند درآمد مشمول مالیات تمام یا برخی از مؤدیان مشمول
بند ج مادة (۹۵) این قانون را با نظر اتحادیة مربوط تعیین و مالیات متعلقه را که‌قطعی
خواهد بود وصول نماید و در مواردی که معلوم شود از اول یک سال مالیاتی یا در
اثنای آن مؤدی ترک کسب نموده و یا به عللی خارج از اختیار وی قادر به انجام کار
نبوده است و این امر مورد تأیید هیأت حل اختلاف مالیاتی قرار گیرد درآمد مشمول
مالیات به نسبت مدت اشتغال محاسبه و مالیات متعلقه وصول خواهد شد.
ماده (١٠٠) قانون به شرح زیر اصلاح می‌شود:
در
ماده (۱۰۰) عبارت «تیرماه» به عبارت «خرداد ماه» اصلاح و تبصره‌های آن حذف و یک
تبصره به شرح زیر به آن الحاق می‌شود:
تبصره ـ سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند برخی از مشاغل یا گروههایی از آنان را
که میزان فروش کالا و خدمات سالانه آنها حداکثر ده برابر معافیت موضوع ماده(۸۴)
این قانون باشد از انجام بخشی از تکالیف از قبیل نگهداری اسناد و مدارک موضوع این
قانون و ارائه اظهارنامه مالیاتی معاف کند و مالیات مؤدیان مذکور را به‌صورت مقطوع
تعیین و وصول نماید. در مواردی که مؤدی کمتر از یک سال مالی به فعالیت اشتغال
داشته باشد مالیات متعلق نسبت به مدت اشتغال محاسبه و وصول می‌شود.
حکم این تبصره مانع از رسیدگی به اظهارنامه‌های مالیاتی تسلیم‌شده در موعد مقرر
نخواهد بود.